sad. sad. sad. parang bumagsak ang ulan at malalaking maiitim na ulap samin kanina. well, that's life. we really need to move on, move up to our own ladder para nga naman mapuntahan mo ang taas. nakakalungkot. mahirap mawala yung mga nakasanayan mo nang nandyan. naguguluhan ako at nalilito. so help me God na mag decide.
after namin mag simba pauwi nabangga pa ang bus na sinasakyan namin, naalala ko tuloy nung papasok kame last year ng november na nabannga kame at dumugo ilong ko at nasugatan labi ni albert. pero im perfectly fine naman. akala ko nga nawala ilong ko e. pero buti nalang kanina wala masyado nasaktan, may bata na umiyak and i hope he's fine.
hmm.. basta sabi nga nila pag may nagsarang door, may mag bubukas parin. hope. think positive. and have faith in Him.
...
-__-
Tuesday, June 09, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment